η ΛΑΒΑ, σαν το ποτάμι ή τον χρόνο, δε γυρίζει πίσω, παρά λυτρώνει και εξαγνίζει το καθετί στο διάβα της…

Μια tango θεατρική παράσταση που ανεβάζει το θερμόμετρο, δε μετριέται σε βαθμούς Κελσίου, και μυρίζει αυθεντικό αργεντίνικο πάθος, είναι η ΛΑΒΑ των Πένυς Φυλακτάκη και Μαρίας Καραγεώργου.

Ιστορίες που συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες σφιχταγκαλιάζονται  με… tango ιστορίες που σαν τη λάβα ανεβαίνουν στην επιφάνεια και ξεχειλίζουν λόγο και κίνηση σε μια πόλη που ξαγρυπνά. Ιστορίες που μιλούν στην καρδιά όσων κοιτάζονται στον καθρέφτη και δεν κοιμούνται ήσυχα τα βράδια. Όσων αρκούνται σε έναν ντεκαφεϊνέ americano. Και όσων δεν αρκούνται παρά μόνο στο άπειρο. Όσων ερωτεύτηκαν τόσο που δεν το ομολόγησαν ποτέ. Ή και το ομολόγησαν. Τι σημασία έχει;

Σημείωμα σκηνοθέτη:

"Λάβα είναι ένα υγρό, καυτό ποτάμι από συναισθήματα που εξατμίστηκαν. Είναι οι λέξεις που δεν ειπώθηκαν και τα όνειρα που εκκρεμούν. Η ορμή που έχουμε μέσα μας να αλλάξουμε τον κόσμο ολόκληρο. Ο φόβος να βουτήξουμε στην αλήθεια μας. Η αντίσταση στην αντίληψη ότι ο έρωτας δεν κρατάει. Η απόφαση να μείνουμε."   Μ.Κ.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο: Πένυ Φυλακτάκη, Μαρία Καραγεώργου
Σκηνοθεσία και επιμέλεια κίνησης: Μαρία Καραγεώργου
Τango χορογραφίες: Carlos Dall'Asta
Σχεδιασμός κοστουμιών: Κατερίνα Μόμιτσα (Τextile Ebru Design)
Φωτισμοί: Άγγελος Γουναράς
Χειρισμός φωτισμών: Ευάγγελος Αλεξανδράκης

Ερμηνεία: Κορίνα - Άννα Γκουγκουλή, Σταύρος Λιλικάκης, Carlos Dall’Asta, Μαρία Καραγεώργου

Βοηθός σκηνοθέτη: Ολυμπία Νικολάου
Φωτογραφία : Γιάννης Πουλημένος

Αποσπάσματα του έργου ΛΑΒΑ

«Είναι λίγο spooky. Aποστασιοποιούμαι από εμένα και προσπαθώ να νιώσω το τώρα μου, βγαίνοντας έξω από εμένα. Στην Αθήνα περπατάς και εμφανίζονται ανά διαστήματα διάφοροι κίνδυνοι αφανισμού.

PacΜan.

Τους αποκρούω έναν-έναν και χτίζω τον εαυτό μου, τους κοιλιακούς μου, τη σκέψη μου, το κελί μου. Πίνω καφέ στο Μπελ Ρέυ. Δίπλα μου ένα ζευγαράκι νιαουρίζει. Δεν ξέρω αν η κοπέλα έχει δίκιο, αλλά τον λυπάμαι τον τύπο.  Η γραντζουνιστή φωνούλα της γίνεται ανυπόφορη. Πού και πού ψιλοφιλιούνται. Μπλιαχ! Σε λίγα χρόνια θα νιαουρίζει λίγο πιο μπάσα, αλλά με το ίδιο ενοχλητικό γρέζι, δεν θα φιλιούνται ποτέ πια και μέσα θα μυξοκλαίνε δυο μωρά. Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Δεν με αναγνωρίζω. 

Τα μάτια της είναι βαθιά θάλασσα τη νύχτα και τα χέρια της λεπτεπίλεπτα και τολμηρά. 

Ζαλίζομαι. Ανακατεύομαι. Θέλω να το αποκρούσω. Το φαντασματάκι έρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το μέρος μου. Είναι μπλέ σκούρο και τολμηρό. 

PacMan

FuckMan

Το κατάπια το μπλε φαντασματάκι.  Τρέχω κάθε πρωί. Στοιχηματίζω το ποιος είμαι κάθε μέρα. Χτίζω τους κοιλιακούς μου. Τα σπλάχνα μου σιωπούν και σιγοβράζουν . Ναι να βουτήξω. Άλλαξα ήπειρο whatthefuck! Φοβάμαι τον αφανισμό μου. Τα φαντασματάκια παραφυλούν στη γωνιά. Η μητέρα μου μου ούρλιαζε να εκφράζομαι και δεν ξέρω ακόμη πώς να το κάνω.Της αντιστέκομαι, την αποκρούω και με ψάχνω. Tο φάντασμά της κυριαρχεί στην πίστα.    

KILLSCREEN.   

Και το παιχνίδι πάλι μηδενίζεται»

Σκηνή 11

 

ΦΩΝΗ (OFF):

Ξανά μαζί απόψε για ένα ακόμα «Ραντεβού στα Τυφλά: the next generation»  Οι κανόνες πλέον είναι γνωστοί σε όλους: οι γυναίκες κάθονται στα τραπέζια, ακούγεται ένας βόμβος και κάθε άντρας πηγαίνει σε ένα τραπέζι.  Μόλις περάσουν οκτώ λεπτά, ξανακούγεται ο βόμβος και οι άντρες αλλάζουν τραπέζι, έτσι ώστε όλες να γνωρίσουν όλους. Ετοιμαστείτε να ερωτευτείτε!

 

Ακούγεται ο βόμβος. Η Μαρία και ο Σταύρος γίνονται το πρώτο ζευγάρι της εκπομπής.

 

ΜΑΡΙΑ:       Γεια.  Μαρία.

ΣΤΑΥΡΟΣ:    Σταύρος.

ΜΑΡΙΑ:        Χάρηκα Μαρία.

ΣΤΑΥΡΟΣ:     Και γω Σταύρο.

 

Η Μαρία χιχιρίζει.  Ο Σταύρος χαμογελάει.

 

ΜΑΡΙΑ:       Ωραία...Για πες μου, τί πράγματα σου αρέσουν Σταύρο;

ΣΤΑΥΡΟΣ:    Ε, βασικά, κοίτα, ένα σωρό πράγματα.

ΜΑΡΙΑ:      Και μένα!

ΣΤΑΥΡΟΣ:    Αλήθεια;

ΜΑΡΙΑ:      Ναι. Ακριβώς αυτό, ένα σωρό πράγματα.

ΣΤΑΥΡΟΣ:   Κοίτα να δεις σύμπτωση!

ΜΑΡΙΑ:   (ντροπαλά) Απίστευτο.

ΣΤΑΥΡΟΣ:  Φίλους έχεις;

ΜΑΡΙΑ:    Ναι, έχω κάτι φίλους.

ΣΤΑΥΡΟΣ:  Και γω!

ΣΤΑΥΡΟΣ:  Σ’αρέσει να βγαίνεις έξω, να, ας πούμε για φαγητό;

ΜΑΡΙΑ:  Τρελαίνομαι.

ΣΤΑΥΡΟΣ:  Και γω!

ΜΑΡΙΑ:  Κοίτα να δεις σύμπτωση.

ΣΤΑΥΡΟΣ:  Δηλαδή, θα μπορούσαμε, να, λέω, να βγούμε κανένα βραδάκι έξω.  Για φαγητό.

ΜΑΡΙΑ:  Αλήθεια;

ΣΤΑΥΡΟΣ:  Γιατί όχι;

ΜΑΡΙΑ:  Τέλεια.  Να το κάνουμε.  Οπωσδήποτε.

ΣΤΑΥΡΟΣ:  Τί φαγητό σου αρέσει;

ΜΑΡΙΑ:   Τρώω τα πάντα.

ΣΤΑΥΡΟΣ:  Κι εγώ.

ΜΑΡΙΑ:  Τελικά έχουμε πολλά κοινά.

ΣΤΑΥΡΟΣ:  Απ΄το στόμα μου το πήρες.

 

Σιωπή

 

ΣΤΑΥΡΟΣ:    Το σινεμά σ’αρέσει;

ΜΑΡΙΑ:       Τρελαίνομαι για σινεμά.

ΣΤΑΥΡΟΣ:      Κι εγώ.

ΜΑΡΙΑ:        Τί ταινίες σ’αρέσουν;

ΣΤΑΥΡΟΣ:      Ε..δε ξέρω.  Ταινίες που έχουν...υπόθεση.  Κατάλαβες.  Ταινίες με υπόθεση.  Δεν ξέρω αν με πιάνεις.

ΜΑΡΙΑ:       Απόλυτα.